تحقیق: ت های کاهش خسارات اقتصادی کرونا

تحقیق: ت های کاهش خسارات اقتصادی کرونا
بحث اصلی که در حال حاضر در راهروهای جامعه جهانی و سازمان های آن در مورد مبارزه با ویروس کرونا در حال انجام است ، تنها یک بحث پزشکی یا علمی نیست ، بلکه یک بحث اقتصادی در مورد میزان هزینه ی است که اقتصاد بین المللی روزانه بابت آن می پردازدکه این برای مدت نامشخصی ادامه دارد ، لذا لطفاً ویروس را در سطح جامعه گسترش ندهیم؟!
برخی خواستار رفتار افراطی برای بازگشت به زندگی اقتصادی هستند که به طور طبیعی و سریع به آن باز گردند ، در حالی که برخی دیگر سعی می کنند ت های انزوا را کاهش دهند تا با بازگشت جزئی به فعالیت های اقتصادی بپردازند و همه اینها برای اینکه ضررهای احتمالی اقتصادی را به حداقل برساند.تلاش می کنند.
در همین راستا ، گروهی از محققان چینی متخصص در اقتصاد و ت های عمومی در مارس سال 2020 مقاله ای را در مجله "حاکمیت چین" با عنوان "قانون تعادل: کاهش ضررهای اقتصادی تحت کنترل ویروس جدید کرونا" منتشر کردند.
در این مقاله به بررسی تأثیرات اقتصادی اپیدمی در سطح خرد و کلان پرداخته می شود و سپس با توجه به تجربیات بین المللی به دست آمده در دوره های گسترش ویروسی: سارس، آنفولانزای خوکی و ابولا ، روشهای مختلف ارزیابی ت های کنترل و کنترل اپیدمی را بررسی می کند. سرانجام ، محققان مجموعه ای از توصیه ها را ارائه می دهند که سعی براین است تا از طریق آن تعادل مطلوب بین کنترل همه گیری ها و روش کاهش ضررهای اقتصادی را برشمرده و خسارات آن را به حداقل برساند
خسارات اقتصادی در سطح خرد
تأثیر اقتصادی اپیدمی را می توان بطور گسترده به اثرات مستقیم و غیر مستقیم تقسیم کرد. تأثیر مستقیم شامل منابع سرمایه گذاری شده در معالجه بیماری های همه گیر مانند هزینه های پزشکی برای افراد آسیب دیده و ایجاد واکسن ها و داروهای ضد ویروسی است. در حالی که اثر غیرمستقیم غیبت کاری و بهره وری کم است. آمارها نشان می دهد که 60٪ ضررهای اقتصادی ناشی از همه گیر آنفولانزای اسپانیا که (3 تریلیون دلار تخمین زده می شود) به دلیل عدم اقدامات پیشگیری و فقدان کنترل خسارت غیرمستقیم بوده است.
اثرات اقتصادی اپیدمی ها در سطح خرد را می توان به دو بخش تقسیم کرد:
اول - در سطح فردی: در کوتاه مدت افراد برای انجام معاینات پزشکی و برای به دست آوردن مراقبت های لازم از هزینه های سنگین مالی رنج می برند. از طرف دیگر درآمد به دلیل غیبت شغلی کاهش می یابد. در طولانی مدت ، این ویروس ممکن است به وخامت اوضاع سلامتی و کاهش سطح تحصیلی جمعیت سن مدرسه منجر شود و بر سرمایه فردی انسانی تأثیر بگذارد و از این طریق بر عملکرد بازار کار و سطح بالای فقر خودرا نشان بدهد.
تأثیرات غیرمستقیم عمدتاً ناشی از تغییر احتمالی رفتار مصرفی افراد ، از جمله كاهش کالاهای لوكس و جستجو برای بیمه وتامین یشتر منابع بهداشتی است كه در نهایت در صنایع مختلف و دركل اقتصاد منعكس خواهد شد.
دوم - در سطح شرکتی: همه گیری از دو طریق بر شرکت ها تأثیر می گذارد. از نظر تولید ، عفونت با ویروس یا عدم حضور پیشگیرانه کارکنان باعث کاهش نیروی کار و در نتیجه بدتر شدن بهره وری نیروی کار می شود و بر سودآوری شرکت ها به ویژه شرکت های با نیروی کار متعدد تأثیر می گذارد.
از جهت سرمایه گذاری ، گسترش این بیماری همه گیر منجر به رکود عمومی در بازارها می شود که بیشتر فعالیت های سرمایه گذاری بالقوه را مانع می شود. این همان اتفاقی است که در هنگام گسترش ابولا در سال 2014 با کشورهای آفریقای غربی رخ داد ، زیرا اکثر شرکت های خارجی سرمایه گذاری های خود را از این منطقه بازپس گرفتند

خسارات اقتصادی در سطح بخشهای تولیدی
شیوع همه گیرها عمدتاً بخش کشاورزی را تحت تأثیر قرار می دهد ، از یک سو کمبود نیروی انسانی و سایر عوامل تولید وجود دارد که منجر به تاخیر در فعالیت کشاورزی و در نهایت کاهش بهره وری می شود. به عنوان مثال ، ورودی های کم کار در مراحل اولیه شیوع ابولا در سال 2014 منجر به کاهش 20 درصدی تولید برنج و کاهش 50 درصدی تولید قهوه در غنا در مقایسه با سال 2013 شد.
از طرف دیگر ، از آنجا که بیماریهای عفونی ناگهانی معمولاً از طریق حیوانات به انسان منتقل می شوند ، ممکن است تقاضا برای حیوانات ودام های مرتبط با فعالیت های کشاورزی ودامپروری کاهش یابد. هنگامی که ویروس آنفولانزای خوکی در سال 2009 شیوع یافت ، ارتباط منفی بین گوشت خوک و ویروس و بررسی 1.200 مصرف کننده چینی که توسط انجمن صادرات گوشت آمریکا (USMEF) در اوت 2009 انجام شد ، نشان داد که 64٪ از مصرف کنندگان در مراحل اولیه شیوع مصرف گوشت خوک را متوقف کرده اند. 20٪ از مصرف کنندگان معتقدبودند که با خوردن گوشت خوک می توانند به این ویروس آلوده شوند. تنها در چهار ماه (از آوریل تا سپتامبر 2009) ، بازار خوک حدود 200 میلیون دلار درآمد خود را از دست داد و به صنعت گوشت خوک آمریکا در سه ماهه دوم سال 2009 حدود 270 میلیون دلار خسارت وارد کرد.
در سطح بخش های تولیدی ، تأثیر اپیدمی با توجه به ماهیت هر صنعت متفاوت است و کارشناسان سعی کرده اند با مشاهده شاخص های بورس سهام برای چندین شرکت ، این اثر را اندازه گیری کنند.در دوره بیماری SARS ، سهام شرکتهای بیوتکنولوژی به دلیل افزایش تقاضا برای ماسک ها (مانند N95) و محصولات مرتبط افزایش یافت. فناوری نانو و فوتوکاتالیستهادر عین حال ، قیمت سهام در صنعت هتل سازی به میزان قابل توجهی کاهش یافته است که نشان دهنده ناهمگونی در تأثیرگذاری بر بخشهای مختلف است.
بخشی که بیشتر درگیر شیوع بیماری های همه گیر است صنعت خدمات است که تحت تأثیر کلیه ت های پیشگیری ، کنترل و انزوائی است که کشورها ی مختلفی به ویژه دراین بخش تاثیر پذیرند.
بخشی که بیشتر درگیر شیوع بیماری های همه گیر است صنعت خدمات است که تحت تأثیر کلیه ت های پیشگیری ، کنترل و انزوائی قرارگرفته است که کشورها به ویژه برای گردشگری ، رستوران ها و صنعت خرده فروشی برنامه هایی را اتخاذ می کنند. تفریح و سرگرمی ، حمل و نقل و گردشگری در پکن در هنگام بروز همه گیری SARS به شدت تحت تأثیر قرار گرفت و ضررهای اقتصادی صنعت گردشگری در پکن از حدود 1.4 میلیارد دلار فراتر رفت و 300 برابر ی هزینه پزشکی پرونده های SARS در خود این شهر نسبت به سایر شهرهای چین برآوردگردید. براساس گزارش همکاری اقتصادی آسیا و اقیانوسیه (APEC) در سال 2004 ، تعداد گردشگران به هنگ کنگ در ماه مارس 10٪ ، در ماه آوریل 65٪ و در ماه مه 68٪ در ماه مه به ترتیب در سال 2003 ، نسبت به مدت مشابه سال 2002 کاهش یافته است. مسافران در خطوط هوایی هنگ کنگ در ماه آوریل نزدیک به 70٪ کاهش یافته بودند ، و همچنین در ماه مه در دوره SARS حدود 80٪ کاهش یافت. هتل ها ، مراکز خرده فروشی و رستوران ها نیز به شدت تحت تأثیر قرار گرفتند که میزان اشغال اتاق هتل ها در ماه آوریل به 22٪ و در ماه مه ٪ در مقایسه با بیش از 80٪ در شرایط عادی کاهش یافته است. در همین مدت ، تایوان 35٪ از تولید ناخالص داخلی خود را از دست داد.

ضررهای کلان اقتصادی
بیماری ها و بیماری های همه گیر در اروپای قرون وسطایی منجر به کاهش شدید جمعیت در یک دوره کوتاه مدت شد ، با تغییر ساختار جمعیت اروپا در درازمدت ، که به عنوان یک عامل مهم خارجی برای ترویج سرمایه داری و شهرنشینی در آنجا محاسبه شده است. محققان تأثیرات طولانی مدت یک بیماری همه گیر وبا در لندن را در دهه 50 مورد مطالعه قرار دادند ، که در کوتاه مدت منجر به بیش از 600 مرگ و میر با نرخ مرگ و میر 12.8٪ در منطقه بررسی شد ، در حالی که تأثیر طولانی مدت در توزیع شهری فقر و نوسان قیمت مسکن ظاهر شد. مطالعات همچنین نشان داد که جمعیت متولد اروپا در دوره بیماری همه گیر آنفولانزای اسپانیا در سال 19 ، سطح درآمد ، تحصیلات و مراقبت های بهداشتی پایین تری نسبت به قبل از آن داشتند که تأثیرات منفی آن بسیار زیاد بوده است.
اما امروزه برخی بر این باورند که با توجه به پیشرفت های تکنولوژیکی و توانایی های انسانی برای جلوگیری و کنترل ، همه گیری ها بعید است که مانند گذشته تغییر عمده جمعیتی ایجاد کند.
با این حال ، میزان تأثیر کوتاه مدت اپیدمی ها با ساختار کلی صنعتی و ظرفیت های محلی برای پیشگیری و کنترل همه گیری مرتبط است. از منظر ساختار صنعتی ، همه گیری ممکن است تأثیر بیشتری داشته باشد - در کوتاه مدت - برای کشورها و مناطقی که تحت سلطه صنایع خدماتی است.
از منظر توانایی جلوگیری و کنترل؛ ما می دانیم که پس از شیوع ویروس ابولا ، کشورهای آفریقای غربی به دلیل زیرساخت های ضعیف پزشکی و ظرفیت های محدود؛ دولت ها قادر به بازگرداندن اقتصاد خود در یک دوره کوتاه مدت نبودند. براساس گزارش بانک جهانی ، شیوع ابولا در سال 2014 ، رشد تولید ناخالص داخلی گینه را با 2.1٪ (از 4.5٪ به 2.4٪) ، لیبی 3.4٪ (از 5.9٪ به 2.5٪) و سیرالئون 3.3٪ (از 11.3٪ به 8٪) و کل زیان تولید ناخالص داخلی در سه کشور آفریقای غربی تقریباً 359 میلیون دلار (قیمت 2014) شامل بود.
باید تأکید کرد که همه گیری ها در سطح منطقه تأثیر خارجی منفی نیز دارند ، زیرا گسترش این بیماری همه گیر در یک کشور به طور کلی بر منطقه نفوذ جغرافیایی آن تأثیر می گذارد. در حین شیوع ابولا ، اقتصادهای صحرای آفریقا به طور کلی از ضعف مصرف کننده و اعتماد به نفس سرمایه گذاران و همچنین مختل شدن گردشگری و تجارت مرزی رنج می برد. شیوع SARS در سال 2003 رشد تولید ناخالص داخلی در شرق و جنوب شرقی آسیا را 0.2٪ به 1.8٪ کاهش داد.
ارزیابی اقتصادی اقدامات پیشگیری و کنترل همه گیری
دغدغه اصلی اقتصاددانان تدوین استراتژی های مؤثر برای مقابله با بیماری همه گیر است که می خواهد تعادلی بین محدود کردن انتقال ویروس و هزینه اقتصادی انجام آن را برقرار می کند. این امر - در وهله اول - ارزیابی ت های بین المللی فعلی برای کنترل همه گیری ها با سه روش ارزیابی به شرح زیر امکان پذیر است:
اولین راه ؛برای ارزیابی ت های کنترل بیماری همه گیر ، اندازه گیری میزان موفقیت ت ها در کنترل همه گیر و کنترل تعداد افراد آسیب دیده و فوت شده ، بدون در نظر گرفتن هزینه اقتصادی است.
این ت ها مبتنی بر کاهش سطح تماس انسان با جداسازی و شناسایی و معالجه به موقع بیماران و در عین حال تعطیلی مدارس و کنترل ترافیک هوایی ، به طور هم زمان در کلیه کشورهای اپیدمی فعال است. این ت ها در گذشته به کنترل ویروس SARS کمک کرده اند.
روش دوم؛ به سنجش هزینه اقتصادی اقدامات برای پیشگیری و كنترل همه گیرها متمرکز است ، جایی که گروهی از محققان از "مدل شبیه سازی مونت کارلو برای تحلیل تأثیر هزینه بر هزینه" برای ارزیابی تهای کنترل ویروس ابولا استفاده کردند. نتایج نشان داد که هزینه موارد بهبودی بین 480 تا 912 دلار برای هر نفر متغیر است ، در حالی که هزینه موارد فوت شده (به دلیل ویروس) از 5929 دلار به 929 دلار در هر فرد بسته به سن و کشور بستگی دارد. هزینه هر مرگ با محاسبه خسارت ناشی از از دست دادن بهره وری و عدم موفقیت اندازه گیری می شود. این مدل همچنین تخمین می زند که لیبریا به تنهایی بین 143-155 میلیون دلار برای شیوع بیماری ها ، بیش از سه برابر کل بودجه سالانه بهداشت کشور (که در سال 2011 و 2012 بالغ بر 49 میلیون دلار بود) هزینه کرده است.
روش سوم؛ به ماهیت پاسخ فرد به ت های کنترل بیماری همه گیر متمرکز است ، جایی که مشخص شد رفتار افراد و تعامل آنها با آن ت ها بر هزینه اقتصادی نهایی تأثیر می گذارد. برخی از رفتارها ممکن است به بیمارستانها و مراکز خدمات درمانی فشار بیاورد و گاهی اوقات شیوع خشن علاوه بر افراد - در بسیاری موارد - احتکار مصرف کننده و کالاهای مرتبط با بیماری همه گیر (مانند ماسک و ضد عفونی کننده) ایجاد می شود که منجر به سوء تفکیک و هدر رفتن منابع عمومی می شود و ممکن است باعث شود. این کشور در بحران های شدید اقتصادی قرار دارند

نتیجه گیری اظهارات و توصیه ها
محققان بر این باورند که لازم است در هنگام تهیه یک نقشه راه یا توصیه های لازم ، سه مورد قبلی را در نظر بگیرید تا در حالی که به حداقل هزینه اقتصادی رسیده اید ، کنترل همه گیر بیماری را کامل کنید. این توصیه ها به شرح زیر است:
1- ضرورت تمرکز بر جمع آوری اطلاعات اپیدمیولوژیکی به موقع ، زیرا اثربخشی پیشگیری و کنترل همه گیر بیماری بستگی به درک ماهیت ویروس ، قابلیت های آن و روش های انتقال آن دارد. سیستم ملی اطلاعات عمومی بهداشت ، همه گیری های در حال ظهور را رصد کند ، زیرا که جمع آوری اطلاعات و هشدار به موقع ، نقش مهمی رادراین مهم ایفا می کند. از زمان شیوع SARS در سال 2003 ، دولت چین سرمایه گذاری بلند مدت خود را در سیستم های کنترل اپیدمی ، ساختن یک سیستم گزارش مستقیم در سطح ملی و بهبود فناوری سخت افزاری افزایش داده است.
2- یک رویکرد علمی جامع برای مقابله با اطلاعات اپیدمیولوژیک ، که به کشف منبع ویروس کمک کرده و در تولید داروها و واکسن ها در برابر آن کمک می کند در نظر بگیریم. از زمان شیوع SARS در سال 2003 ، تحقیقات زیست پزشکی در چین پیشرفت بزرگی داشته است. در مقایسه با تجزیه و تحلیل "خصوصیات ویروسی" که ماه ها در طول SARS انجام شد ، دوره بین اولین مورد تایید شده و جداسازی ویروس جدید کرونا به کمتر از یک ماه رسید.
در اینجا شایان ذکر است که نیازی به هماهنگی ت ها بین دولت و ادارات محلی وجود دارد ، به گونه ای که ت های آنها در همان راستا و با همان ترتیب اولویت ها پیش برود.
3- انتشار به موقع اطلاعات دقیق در مورد همه گیری ها از مؤلفه های مهم پیشگیری و کنترل مؤثر است. از یک سو ، فقدان اطلاعات واقعی ممکن است منجر به نادیده گرفتن همه گیر اپیدمی شود ، در نتیجه باعث شیوع بیماری و افزایش هزینه های بعدی باشد. از طرف دیگر ، با توسعه رسانه ها ، و وقتی دولت نتواند اطلاعات مؤثر و واقعی ارائه دهد ، می توان مقدار زیادی از اطلاعات نادرست تولید کرد که مردم را وحشت زده می کند که باعث خسارت های اقتصادی جدی تر از خسارت های ناشی از خود ویروس می شود./Binlei Gong, Shurui Zhang, Lingran Yuan amp; Kevin Z. Chen, A balance act: minimizing economic loss while controlling novel coronavirus pneumonia, Journal of Chinese Governance, Published online: 23 Mar 2020

تحقیق: سیاست های کاهش خسارات اقتصادی کرونا

داستان زنده به عشق

داستان ارزش دنیا

داستان ذوالنون مصری و مرد کافر

داستان حضرت عیسی و مرد عابد

داستان حضرت ابراهیم و مرد کافر

داستان حضرت موسی و پیغام دیوانه